Iedereen is wel eens ergens bang voor. Bij sommigen zijn het vaker voorkomende dingen zoals bang voor spinnen, gewoon omdat het enge beestjes zijn. Anderen hebben complexe paniekaanvallen.
Angst houdt ons vaak tegen om bepaalde keuzes te maken. Het is niet de beste raadgever die je kunt hebben. Maar vaak hebben angsten ook een diepere betekenis. Voor mezelf heb ik dit wel aardig duidelijk en dit wil ik graag met je delen.
MEDISCHE ANGST
Ik ben echt panisch voor naalden en alles wat met de medische wereld te maken heeft. Dit staat echt met stipt op #1.
Wanneer ik bijvoorbeeld bloed moet laten prikken, huil ik nog net niet de ogen uit mijn kop en heb ik het liefst dat mijn moeder er bij is. Ik schaam me hier heel erg voor want dan ben ik net een klein kind.
Waarschijnlijk komt dit van vroeger uit waarbij ik mijn kleine baby zusje, vechtend voor haar leven, op de ic heb zien liggen. Overal om haar heen draden en piepende machines met een grote pleister op haar borst, die onderhand groter dan haarzelf was.
Mijn moeder heeft ook vaak in het ziekenhuis gelegen en is meerdere keren met de ambulance thuis opgehaald. Het is vreselijk om je dierbaren zo kwetsbaar te zien liggen terwijl je zelf helemaal niks kunt doen. Ik denk dat die pijn bij ons allemaal maar vooral ook bij mezelf, ervoor zorgt dat ik panisch ben voor naalden, ziekenhuizen, noem maar op, omdat ik weet wat voor impact het heeft en hoe snel het gedaan kan zijn.
BANG OM DE CONTROLE TE VERLIEZEN
Ik heb hoogte(of diepte?)vrees. Het is maar net hoe je het bekijkt. Ik sta met knikkende knietjes vijf hoog in een warenhuis met een open trappen gat omdat ik niet in één keer naar beneden durf. En hoewel ik vroeger makkelijk naar de boei in de zee zwom, waag ik me daar nu niet meer aan. Het is een mooie afstand om te zwemmen maar ik weet niet wat er onder me zit en gebeurt dus nee dank je.
Deze angst heeft waarschijnlijk te maken met controle. Als ik er heel goed over nadenk, heeft dit denk ik te maken met dat mijn verleden best wel geleefd werd. Ik moest me constant aanpassen aan de een na de andere situatie die zich voor deed, telkens in het teken van iemand anders. Niet dat iemand daar iets aan kon doen maar het voelt wel alsof er weinig ruimte voor mezelf was. Toen ik vier jaar geleden helemaal de controle over mezelf kwijt was, heb ik mezelf stapje voor stapje terug moeten vinden en ontdekken. En dat was eng!
BANG OM MENSEN TE VERLIEZEN
Ik voel de spanning opbouwen wanneer ik weet dat ik niet meteen naar de wc kan wanneer dat nodig is, zoals bijvoorbeeld met onderweg zijn. Ik heb namelijk een gevoelige blaas en er zijn dagen bij, ondanks de medicijnen die ik ervoor slik, dat ik 3x in een half uur moet plassen. Misschien niet de details die je graag zou willen weten maar ik wil graag open en eerlijk tegen je zijn, zodat je weet dat je dat ook naar mij kunt zijn.
Door mezelf zo open te stellen, pak ik gelijk een angst van me aan. Ik vind het namelijk moeilijk om mezelf open te stellen naar anderen. Dat heeft denk ik te maken dat ik bang ben om mensen weer te verliezen. Dus uit pure zelfbescherming. Zowel mijn jongere zus als mijn moeder hebben beide kantje boord gelegen. En vanwege de vechtscheiding tussen mijn ouders, heb ik geen contact met één kant van de familie. Ook heb ik meerdere vriendinnen verloren waarvan ik dacht dat dat nooit ging gebeuren.
FAAL ANGST
Faalangst is trouwens ook nog wel een dingetje. Ik ben bang om dingen verkeerd te doen en om fouten te maken. Ik streef naar perfectie en daarmee ligt de lat erg hoog. Mocht er iets anders lopen of fout gaan, neem ik mezelf dat heel erg kwalijk. Ook de reacties van anderen doen het vaak niet goed. En natuurlijk de pieker vraag: wat zullen anderen wel niet denken?
Dit heeft waarschijnlijk te maken met gezien worden en dat het om mij draait, iets wat ik niet gewend ben. Gelukkig weet ik dit al een stuk beter los te laten en mee om te gaan. Fouten mogen gemaakt worden, daar leer je zelfs een hoop van! En wat anderen denken.. Is dat écht zo belangrijk? Eigenlijk niet hé. Want niemand is perfect!
Kortom, er zit vaak meer achter angst, dan je misschien denkt. En ik geloof dat het verlichting geeft om over zulke onderwerpen te praten waardoor het een (ieniemini) stukje minder lading heeft waardoor je jezelf ook fijner voelt.
Dit creëert ook bewustzijn.
Wat zijn jouw angsten? Wil je dit niet hieronder plaatsen, dan kun je me ook persoonlijk een berichtje sturen.
Reactie schrijven